مرو رسـول خـدا بر دلـم قدم مـگـذار            مرو و دختر خود را به دست غم مسپار

مرو که بعد تو این شهر جای ماندن نیست            مرو که بی‌تو دگر نیست بخت با من یار

مرو که بی‌تو به این شهر اعتمادی نیست            علی غـریبه شود با مهـاجـر و انصار

مرو که بی‌تو عوض می‌شود مدینۀ تو            مرو که رحـم ندارند این در و دیـوار

بـیـا و حـداقـل قــبـل رفـتـنـت بـنــمــا            سفارش من و جسم مرا به این مسمار

کـنـار بـسـتـر تـو یــاد مــادر افــتــادم            یتـیـم گـشـتن من بـاز می‌شود تـکـرار

به وقت دیدن بغض حسین و اشک حسن            تـمـام غــصۀ دنـیـاست بـر سـرم آوار